Żywienie i pielęgnacja legwana zielonego

Legwan zielony (Iguana iguana) w naturze występuje w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. Został również sprowadzony między innymi na Hawaje, Florydę i do Teksasu. Od wielu lat wzbudza zainteresowanie wśród terrarystów na całym świecie – swoim majestatycznym wyglądem i wielkością. W Polsce od około 20 lat cieszy się dużą popularnością.
Decydując się na zakup małego, szmaragdowozielonego legwana, musimy przede wszystkim zdawać sobie sprawę z rozmiarów, jakie osiąga dorosły osobnik. Średnia długość dojrzałych legwanów to 1,5 metra z ogonem, a waga około 9 kg, jednak rekordziści przekraczali 2 m i dobijali wagą do 20 kg ! Zastanówmy się, czy w naszym mieszkaniu znajdzie się odpowiednia przestrzeń na terrarium wystarczająco duże dla takiego „smoka”. Nieprawdą jest bowiem często powtarzany mit, iż legwan może swobodnie „luzem” chodzić po mieszkaniu. Jest to zwierzę pochodzące z tropikalnych lasów deszczowych, przyzwyczajone do wysokich temperatur i wysokiej wilgotności, których nie jesteśmy mu w stanie zapewnić poza specjalnie dla niego przygotowanym terrarium. Przebywanie w zbyt niskich temperaturach spowoduje zmniejszenie metabolizmu, podatność na choroby, a także zapalenie nerek, co w konsekwencji prowadzić może do ich niewydolności i śmierci zwierzęcia. W terrarium (koniecznie pionowym, z dużą ilością gałęzi i konarów – legwan to jaszczurka niemal wyłącznie nadrzewna) zapewniamy temperaturę 27-28°C ze specjalnym miejscem do wygrzewania się, w którym panować powinno około 35°C. W punkcie tym najlepiej jest umieścić również promiennik emitujący niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu promieniowanie UV B. Terrarium spryskujemy obficie wodą 2-3 razy dziennie. Ideałem jest zapewnienie jaszczurce również basenu, bowiem większość legwanów chętnie korzysta z kąpieli.

Legwan jest z natury jaroszem. W tropikach zjada liście i kwiaty ponad 100 gatunków drzew i krzewów. W chowie terraryjnym musimy więc zapewnić mu jak największą różnorodność serwowanego pokarmu. Podstawą diety niech będą liście mniszka lekarskiego, babki, koniczyny, krwawnika, roszponki, truskawek, rukoli, bazylii, melisy, lipy, brzozy. Jako urozmaicenie diety, dodatek stosowany od czasu do czasu, podawać możemy cukinię, dynię, starte brokuły, jeszcze rzadziej, bardziej jako smakołyki – owoce malin, jeżyn, borówek czy truskawek. Niezwykle istotne jest zapewnienie odpowiedniej suplementacji wapnia w diecie legwanów ! Ten pierwiastek odpowiada za właściwy rozwój kości, stąd jest w sposób szczególnie ważny dla osobników rosnących, którym wapń do diety podajemy wraz z każdym posiłkiem. Wraz z wiekiem możemy zmniejszyć częstotliwość podawania preparatów z wapniem do 2 razy w tygodniu u osobników dorosłych. Preparaty witaminowe podajemy nie częściej niż dwa razy w miesiącu, jednak przy odpowiednio dobranej diecie są one zbędne.
Zdecydowanie nie możemy podawać legwanom do jedzenia białka zwierzęcego – mięsa, owadów, jajek gotowanych na twardo czy białego sera. Tego typu dieta szybko doprowadzi do niewydolności nerek i związanych z tym komplikacji zdrowotnych. Podobnie jest w przypadku większości gotowych „granulatów dla legwanów”, które są źle zbilansowane i mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Unikajmy też roślin zawierających duże ilości szczawianów (sałata, szczaw, rabarbar, szpinak). Szczawiany wychwytują z organizmu wapń, czyniąc go bezużytecznym dla samego zwierzęcia.

Wszystkie wątpliwości i pytania najlepiej skonsultować z lekarzem weterynarii zajmującym się medycyną zwierząt egzotycznych. Pomoże on w ustaleniu właściwej dla legwana diety, skompletowaniu niezbędnego sprzętu do terrarium, przebada zwierzę. Pamiętajmy również, że 3-4 razy w roku konieczne jest wykonywanie kontrolnych badań parazytologicznych kału, aby nie doprowadzić do nadmiernego namnożenia pasożytów w przewodzie pokarmowym naszych podopiecznych.

Standardowa dieta dla legwana zielonego

Łukasz Skomorucha